Last updated on Temmuz 11, 2025
Odamın duvarları gibiyim. Boyam kalkmış, dökülen sıvaları yüzüme yerleşen çatlaklar gibi. Gece, uzadıkça içime sinen huzursuzluk. Kelimelerim, sessizliğimin arında bir sır. Hayatı nasıl yaşamalıyım bilmiyorum. Bir arabanın direksiyonunda gözüme çalan ışıkta mı yoksa şuursuzca sorguladığım günlerim de mi? Aklıma çarpan soğuk soru kütlelerinin, dondurucu düşüncesizli içersindeyim. Çözüldüğünde çırılçıplak kalacak biliyorum. Anadan üryan sadece belirlediği yada daha sonra yabancılaşacağım kıstaslara uygun. Bir kez daha yaşayabileceğim ihtimalinin korkusu içimde, onca korkusuzlukla savaşırken…
Resül Efe sitesinden daha fazla şey keşfedin
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
:(( bakmayayim artik bu bloga diyorum… rahat duramiyorum.. beni de depresyona itiyorsunuz…. icim karariyor resmen….
çok kötü olmuş lan hiç bişey anlatmayo bebe
bende ne yazmaya çalıştığını anlasaydım güzel olacaktı.